Een sneeuwuil is niet bang voor een beetje kou. Dankzij zijn dikke verenpak is hij bestand tegen temperaturen tot veertig graden onder nul. Dat is maar goed ook, want de vogel broedt in het (ijskoude) noordpoolgebied.
Zoeken
Sneeuwuil
“Een sneeuwuil is met een gewicht van zo’n drie kilo één van de zwaarste uilensoorten ter wereld.”
Dikke jas
Doodstille jager
De klapperende vleugels van de meeste vogels maken een hoop lawaai. Je hoort ze al van ver aankomen. Een sneeuwuil heeft speciale veren, met onder andere geluiddempende randjes langs de voor- en achterkant van zijn vleugels. Geen prooi hoort de jager aankomen!
Lenige nek
Uilen kunnen hun ogen niet bewegen, maar dankzij hun lenige nek is dat geen probleem.Hij draait met gemak zijn hoofd driekwart rond! Dat hoeven wij niet eens te proberen. De bloedvaten in onze nek zouden scheuren en de wervels breken. De vogel heeft speciale halswervels met grote holtes. Door die gaten kunnen bloedvaten blijven lopen en kan bloed van en naar de hersenen blijven stromen. Ook als hij zijn nek een heel stuk draait!
Pluizige slippers
Brrr. Met je blote voeten in de sneeuw? Daar moet een sneeuwuil niet aan denken! Hij heeft een dikke laag donzige veren op zijn klauwen. Ook zijn snavel zit voor een groot deel verstopt in zijn warme verenpak. Koud krijgt hij het niet!
Muizenhapje
Hoor je dat? Vanonder een dikke laag sneeuw klinkt een zacht gepiep. Het is één van de lievelingshapjes van de sneeuwuil: een muis. De vogel weet dankzij zijn super-oren precies waar het geluid vandaan komt. Hij zweeft er superstil op af en grijpt het hapje met zijn scherpe klauwen zodra het zijn neus even boven de sneeuw laat zien. Hap!
