De baard van een Australische baardagame bestaat niet uit haar, maar uit stekels. Die zet hij op als zich bedreigd voelt. Zo probeert hij er groter en indrukwekkender uit te zien. Bij die stoere bink durft geen vijand meer in de buurt te komen!
“De baardagame heeft een baard, maar niet van haar!”
De baard van een Australische baardagame bestaat niet uit haar, maar uit stekels. Die zet hij op als zich bedreigd voelt. Zo probeert hij er groter en indrukwekkender uit te zien. Bij die stoere bink durft geen vijand meer in de buurt te komen!
Een baardagame ‘praat’ door met zijn poten te zwaaien. Hij zegt daarmee “Hallo! Ik herken jou!” Ook knikt hij ‘ja’ met zijn kop om te laten weten dat hij de baas is. Een soortgenoot zwaait terug om te laten weten dat hij braaf zal luisteren.
Hagedissen zijn koudbloedig, de baardagame dus ook. Dat betekent dat hij zichzelf ’s ochtends eerst lekker op een steen opwarmt in de zon, voordat hij actief wordt. ’s Middags is het juist té heet in de woestijn en zoekt hij liever de schaduw op.
Het zand in de woestijn wordt soms wel veertig graden Celsius. Pfieuw! Daarom rent een baardagame vaak supersnel met zijn pootjes over het zand heen. Zo koelt hij zichzelf af met een fris windje én raakt hij maar superkort het hete zand aan.
In Australië is het zelfs in de winter nog tot twintig graden Celsius. Even warm als de lente bij ons! Toch houdt de baardagame een winterrust, want twintig graden en kouder is voor hem best fris. Tijdens die winterrust slaapt een baardagame een paar maanden. Soms wordt hij wakker om een beetje te eten.